Buste et tombeau de Charloun Rieu

Charles-Henri Rieu (Charloun) werd geboren in Paradou op 1 november 1846 op de route de St Roch, vlakbij het Caladat. Hij is de oudste van een gezin van elf kinderen. Zijn vader was een kleine landeigenaar, een boer die zijn inkomen aanvulde met seizoenswerk. Charloun ging naar de lagere school om te leren lezen en schrijven. Lucien--Marc Chabaud, de leraar, zou de jonge Charloun de eerste beginselen van Latijn en Grieks hebben bijgebracht, om hem, naar men zegt, priester te maken. Vanaf zijn 15e werkte Charloun bij het graven van het afwateringskanaal van de Vallée des Baux. Als oudste kind van het gezin had hij het niet gemakkelijk en toen hij een boerderij in de Camargue huurde, stuurde zijn vader hem al snel weg. De situatie van de boeren werd steeds moeilijker. Charloun werkte in de grote boerderijen en in de oliemolens. Zijn vader en moeder stierven, en lieten een magere familie-erfenis na om te delen. Charloun, de boerendichter, vangt alle momenten van dit leven dicht bij het land, ruw en zonder concessies. Hij levert de zoetheid, de pijn. Zijn gedichten zijn gepubliceerd in drie bundels. "Li Cant dóu Terraire". "Les chants du terroir" bevat 133 liedjes. Frédéric Mistral gaat het eerste "lied" voor. Charles Rieu schreef ook kronieken, een dramatische komedie: " Margarido dóu Destet" en een vertaling van Homerus' Odyssee in het Provençaals. Zijn liedjes werden gedragen van boerderij tot boerderij, van festival tot festival. Naarmate zijn populariteit toenam, werd hij al snel door Frédéric Mistral geïntroduceerd in de Félibre-gemeenschap en werd hij op 1 november 1910 de "Majoral". Hij stierf op 11 januari 1924, in de Mas d'Auge.