Monument aux morts

Dit werk, opgedragen aan de Marignanezen die stierven voor het Vaderland en de Republiek, zag na enkele tegenslagen het licht op de Cours Mirabeau, op 5 september 1920, tegenover de ingang van het stadhuis Tijdens een gemeenteraadsvergadering op 2 maart 1919 besloten burgemeester Felix Roux en zijn raad, beledigd door het initiatief van een onafhankelijk patriottisch comité om een monument voor de doden te laten oprichten zonder de goedkeuring van de verkozenen, een subsidie van 1.500 frank goed te keuren om de bouwwerkzaamheden te financieren en zo de controle over de werkzaamheden terug te krijgen Uiteindelijk hebben de burgemeester, zijn raad en het beroemde comité in een geest van verzoening de handen ineengeslagen en werd het monument na twee jaar inspanning een feit Het werd toevertrouwd aan de beeldhouwers Alexandre Magherini en Jacques Martin, winnaars van de Ecole des Beaux-Arts van Marseille in 1903. De twee studenten van Emile Aldebert hadden namelijk na de oorlog van 1914-1918 hun krachten gebundeld om talrijke monumenten voor de doden te creëren, zoals die in Saint-Barnabé, La Valentine en Les Olives in Marseille De inhuldiging vond plaats in Marignane in aanwezigheid van een veertienjarige oorlogswees, Juliette Desbant, wier vader Emmanuel Desbant op 7 november 1916 bij Sénones aan het Vogezenfront was gesneuveld. De tiener liet een boodschap achter in het hart van het monument De namen van de zesenzestig slachtoffers die tussen 1914 en 1918 op het ereveld vielen, zijn gegraveerd In 1950 werd het werk verplaatst naar de esplanade voor het huidige stadhuis, en in 2014 werd het overgebracht naar de Place du 11 Novembre Het vier en een halve meter hoge geheel is vormgegeven als een "overwinningsobelisk", met de nationale vlag op de rug en het medaillon van de gehelmde Poilu op de voorgrond, omlijst door vier lictorbalken, emblemen van de eenheid van de Natie. Onder het medaillon en op de vier zijden staan de namen van degenen die in de oorlog van 1914-1918 (en daarna in de opeenvolgende oorlogen) zijn omgekomen, die worden geëerd en herdacht door een allegorie van de stad Marignane, gekroond met kantelen en rustend op een schild met het gemeentewapen. Bron: Jacques Marc Bonatti, gemeentearchivaris - 2020