ÉGLISE SAINT-NICOLAS

Kerk van zandsteen uit de Vogezen en in neoklassieke stijl, gebouwd van 1760 tot 1768. Het is genoemd naar Sint-Nicolaas, beschermheilige van schippers, kinderen en Lotharingen. Het monument werd gebouwd volgens de plannen van de militaire architect Charles Martin. De architectuur is massief en als je naar het fronton kijkt, zie je motieven die herinneren aan militaire insignes (helmen, vlaggen, enz.) ter meerdere glorie van de Goddelijke Legers. Op het bovenste deel van de toegangsdeur zijn drie engelenhoofden gebeeldhouwd, die boven en onder een driehoek met het oog van God zijn geplaatst. Deze figuur stelt de Heilige Drie-eenheid voor. In de 18e eeuw was de kerk een zeer imposant gebouw in verhouding tot het aantal inwoners van de stad (2000 mensen aan het eind van de eeuw). Binnen bevat het gebouw interessant 18e eeuws meubilair. Het hoogaltaar en de preekstoel zijn karakteristieke werken uit de barokperiode. De preekstoel is interessant vanwege de rocaille motieven. Het is versierd met de duif, het symbool van goddelijke inspiratie, en de vier evangelisten Lucas, Matteüs, Marcus en Johannes in een naïeve stijl. De kerk heeft ook een opmerkelijk barokorgel, aangekocht in 1769, dat verschillende keren werd aangepast, het laatst na de brand van 1990. De huidige gevel bestaat uit een middengedeelte uit de 18e eeuw en de zijtorens (1850). Het instrumentale gedeelte werd door de orgelbouwer Yves Koenig herbouwd volgens de specificaties van Norbert Petri. De drie grote schilderijen in het koor zijn het werk van Januareuszick, de officiële hofschilder van de prins-bisschop van Trier. Ze stellen de Geboorte, de Kruisafname en de Opstanding voor. Het kostbaarste en duurste beeldhouwwerk in het koor van het Sarregueminois is de Piëta in de Mariakapel (1663).