LA PLACE DU CENTRE

PLACE DU CENTRE Het was het centrum van het commerciële leven vanaf de middeleeuwen met de openbare put van Cholet, dicht bij de hoedenfabriek van Notre-Dame de la Pitié en niet ver van de priesterlijke molen en de bannenoven. In 1946 omgedoopt tot Place du Centre, maar voorheen bekend als Place de la Bascule sinds de openbare weegschaal er in 1912 werd geïnstalleerd en tot 1970 bestond. Deze weegschaal werd geïnstalleerd dankzij bijdragen van de inwoners. Door de winst die het gebruik ervan opleverde, werden de inschrijvers al snel terugbetaald en werd de weegschaal gemeenschappelijk. In die tijd werd het plein vergroot en werd een hotel-restaurant met eigen stal gebouwd. In de loop van de tijd verloor het plein zijn belang aan de Place de l'Église Madame. DE RUE DE L'ABBE BACONNAIS Reeds in de Middeleeuwen werd deze straat Grand-Rue of rue Haute genoemd, of nog later rue Principale, wat het belang ervan in de vorige eeuwen rechtvaardigt. Voor de Revolutie werd ze begrensd door 3 kapellen: die van Saint-Martin, Saint-Hervé en Saint-Esprit. Deze kapellen waren eigendom van rijke eigenaars, waar de "priester, onderhouden kapelaan" missen opdroeg voor de overledenen van de stichtende families. Het waren geen kapellen of gebedshuizen, maar eenvoudige betegelde huizen met tuinen en bijgebouwen. De huizen in de straat behoorden allemaal toe aan de priorin, net als bijna alle huizen in het dorp. Ze boden onderdak aan ambachtslieden, schippers en kleine handelaren... Sommige van deze huizen, die nu gerenoveerd zijn, behoren tot de oudste huizen van Moutiers. Na de Revolutie waren er in de straat veel bedrijven gevestigd: kruidenierswinkels die alles verkochten wat nodig was voor het dagelijks leven, een schoenmakerij, een slagerij, een bakkerij, een herberg en een hotel... Vanaf de jaren 1860 werd de straat getransformeerd toen zeer oude lage huizen werden afgebroken en vervangen door meer "burgerlijke" gebouwen. Maar in de tweede helft van de 20e eeuw nam het intense leven af ten gunste van het kerkplein en bleven alleen enkele winkels en het VVV-kantoor over. De naam is een eerbetoon aan Abbé Baconnais, geboren in Moutiers in 1821, afstammeling van een oude kloosterfamilie, want zijn grootvader was de laatste belastingontvanger van de priorin en de heer van Bois-des-Trehans vóór de Revolutie. Hij was nooit pastoor, maar zijn liefde voor zijn geboortegrond was zo groot dat hij er in 1884 met pensioen ging. Gealarmeerd door de stormen die de dijken en duinen wegspoelden, waarschuwde hij heftig de nationale autoriteiten, maar zonder succes. Daarom besloot hij, als teken van zijn toewijding aan deze gemeente, alle kerkelijke archieven te raadplegen om de geschiedenis van deze door hem zo geliefde plaats te schrijven en in 1889 van de toestand ervan te getuigen. Met deze middelen restaureerde hij de kerk van Prigny, de lantaarn van de Doden, het beeld van de Maagd, de kruisweg en legde hij een legaat om een permanent bed in het hospitium van Bourgneuf te verzekeren voor een zieke en zwakke persoon uit Moutiers. Hij stierf in 1897 en ligt begraven in het familiegraf op het dorpskerkhof. * Uittreksel uit het boek "Flâneries aux Moutiers-en-Retz" van Monique Albert.