LE BOURG DES MOUTIERS EN RETZ

Het centrale plein is een ontmoetingsplaats voor de bevolking, maar ook een plaats vol geschiedenis. De Romaanse gevel van de kerk, de lantaarn van de doden, het kleine groene park, de oude huizen die het plein omlijsten zoals in Bretagne, zijn het genot van zowel de kloosterbewoners als de toeristen. Wandel door de kleine straatjes van het dorp en ontdek de wonderen die er verborgen liggen. Wandel langs de kust en bewonder de kleine vissershuisjes met hun suggestieve namen. Geniet in het zomerseizoen van de vele evenementen die deze plaats tot leven brengen. EEN BEETJE GESCHIEDENIS OVER DE PLACE DE L'ÉGLISE MADAME De parochie Moutiers-en-Retz, waarvan Prigny de bakermat was, dankt haar naam aan de twee kloosters die er in de 11e eeuw werden gesticht: Priorij van de Benedictijner nonnen van Ste Marie de Prigny, du Ronceray d'Angers: kerk Madame Priorij van de Benedictijner nonnen van St Sauveur de Redon van de Abdij van Redon: kerk van St Pierre Het aanzicht van het dorp is de laatste eeuw sterk veranderd. De grote muren van de priorij van Ronceray, die zich achter het gemeentehuis bevinden, waren ooit dezelfde als de huidige lage muren en overspannen de weg voor het Café du Vignoble, daarna het Hôtel de la Boule d'Or, en de kiosk die de vier banalen verving, een vierkante constructie met een met leien bedekte kapelomlijsting. De eisen van de handel hebben de vernietiging van de banale oven noodzakelijk gemaakt, waar onder het oude regime iedereen zijn brood kwam bakken in ruil voor een zestiende van het honorarium dat aan de plaatselijke priorin werd betaald. Aan de kant van het plein liep de hoge muur van het prioraat slechts enkele meters achter de resten van de kerk van Madame langs, een kerk waaraan het ongeveer honderd jaar geleden opgerichte Mariabeeld en de straatstenen op de grond herinneren. De straten van het dorp, geplaveid met witte kiezels die van de stranden werden gehaald, waren erg smal. Het kerkhof in het centrum van het dorp maakte de situatie nog ingewikkelder. Omringd door lage muurtjes, ingeklemd tussen de parochiekerk van Sint-Pieter en de resten van de kerk van Madame, werd het gedomineerd door de 7 meter hoge Lantaarn van de Doden, gebouwd in het midden ervan. Toen deze te klein werd, werd een ossuarium gebouwd aan het hoofd van de klokkentoren. Op het einde van de oorlog werd de begraafplaats verplaatst naar buiten de stad. De huizen tegenover de klokkentoren hebben karakter, met name het Manor House, een gebouw uit de 16e eeuw. Het werd gebouwd door de belastingontvanger van de priorij van Ronceray. Deze figuur, genaamd Jean Le Jau (Jau betekent haan in de plaatselijke taal), was een beschermheer van de Moutiers. Hij betaalde het altaarstuk in de parochiekerk met zijn eigen geld. Ter compensatie liet hij zich schilderen als Petrus die de sleutels van Christus ontvangt. Dit huis werd geërfd door de familie Gallimard. Yvonne Gallimard bracht hier de rest van haar leven door. Wat het plein betreft, alles veranderde in 1923 toen Alexandre Benard burgemeester werd. De nieuwe burgemeester had plannen om het Place de l'Eglise Madame te verfraaien. De tuin van de pastoor voor de parochiekerk werd ingekort en de grote muren aan de westkant werden neergehaald, waardoor de stad aanzienlijk werd gelucht. Onder het mandaat van Joseph Ferré werden kleine muren heropgebouwd, die doen denken aan die van het kerkhof. *Uittreksels uit de werken van Emile Boutin, te koop bij het Office de Tourisme van Moutiers-en-Retz.