Les Amis de l'Abbaye

de "Association des Amis de l'Abbaye de Signy" is een vereniging volgens de wet van 1901, opgericht op 25 maart 1992, en telt tot op heden 140 leden. Volgens artikel II van haar statuten heeft zij tot doel "de voormalige koninklijke abdij Notre-Dame de Signy te verdedigen en te illustreren" en als zodanig het culturele en toeristische beheer van het historische gedeelte van de voormalige abdij van Signy te verzekeren. De financiële behoeften van de vereniging worden gedekt door lidmaatschapsbijdragen, aangevuld met subsidies van lokale overheden. GESCHIEDENIS: De cisterciënzerabdij Notre-Dame de Signy lag in de gemeente Signy-l'Abbaye (Ardennen). Deze gemeente ligt in het centrum van een bos in de vorm van een grote halvemaan die in het oosten open ligt en bestaat uit grote massieven die worden gescheiden door de ontluikende rivier de VAUX en de uitmonding van een prachtige opleving, de Gibergeon. Het was hier, meer dan achthonderd jaar geleden, dat twaalf monniken van de abdij van Igny, onder leiding van hun eerste abt, Bernard de Cambrai, op de Romeinse weg van Reims naar Keulen aankwamen, via Château-Porcien, om vervolgens de bergpaden te nemen die Chaumont-Porcien doorkruisen, om gastvrijheid te vragen aan de kanunniken van Saint-Berthauld en Draize te bereiken tot een plaats die Signiacum werd genoemd. In die tijd was het slechts een moerassig gebied en een klein gehucht van een paar rieten huisjes dat nog geen religieuze gemeenschap kon herbergen. Het land moest worden ontruimd en drooggelegd, dus de monniken werden ondergebracht in Draize terwijl het terrein werd ontgonnen en de reguliere gebouwen werden gebouwd, maar de stichting vond plaats op 25 maart 1135, de dag van de Aankondiging. Guillaume de Saint-Thierry, vriend en adviseur van Bernard de Clairvaux, verliet op 60-jarige leeftijd zijn abdijambt en de benedictijnenorde en trok zich terug als eenvoudige monnik om zijn grote werken te schrijven en de cisterciënzer armoede te beleven. Signy was een machtige abdij tot de Franse Revolutie, toen ze werd geconfisqueerd en verkocht als nationaal bezit. Het kloosterhuis werd openbaar verkocht en omgebouwd tot spinnerij, waarbij een deel van de gevel werd afgebroken en enkele meters verderop werd herbouwd als woonhuis. Van de abdij in de kloostergang is alleen een deel van de infrastructuur en het watersysteem boven- en ondergronds overgebleven. Na het klooster bleef de economie van de stad voornamelijk agrarisch, hoewel bosbouw, smederijen, molens, brouwerijen en de laken- en wolindustrie veel werk boden. Signy dankte zijn post-revolutionaire ontwikkeling voornamelijk aan zijn spinnerijen. Tot de Eerste Wereldoorlog was Signy welvarend dankzij de activiteit van 7 spinnerijen die een gevestigde plaatselijke traditie voortzetten, want "ruim voor de revolutie vermelden de geografische woordenboeken een vermaarde en welvarende lakenindustrie in Signy". De bevolking van het dorp bedroeg toen bijna 5.000. Helaas maakte de Eerste Wereldoorlog een einde aan deze activiteiten. De spinnerijen werden door de Duitsers verwoest en konden niet worden herbouwd, en de bevolking daalde tot minder dan 2.000 inwoners. Vandaag blijft Signy een vredig dorp in het hart van het voormalige klooster. De Vereniging van de Abdij van Signy organiseert bezoeken, excursies en conferenties, met name op de cisterciënzerdag op de tweede zondag van september in de gebouwen van een oude spinnerij die zich in het kloostergebouw bevindt.