La grotte du Gaulier

Twee weken voor de bevrijding van Sedan door het Amerikaanse leger, arriveerde een groep pro-Nazi Fransen op 22 augustus 1944 in de busjes van de vijand die zich terugtrok naar Duitsland. Het waren niet de milities van Darnand, maar Francistes onder leiding van een fanatieke en bloeddorstige leider genaamd Paoli, die het hoofd was geworden van de Gestapo van Bourges. Nauw verbonden met Bucard (stichter van de Francistische beweging), bracht Paoli een waanzinnige moordenaar met zich mee wiens lichamelijke misvorming ervoor zorgde dat de doodsbange bevolking van Sedan de hele groep "de Bende van de Bochel" noemde. Deze gekken lokten enkele verzetsstrijders in de val van een vals maquis, om 19 van hen af te slachten en 2 anderen te verwonden, een slachting die twee dagen duurde, op 28 en 29 augustus. negen patriotten werden op 28 augustus de een na de ander vermoord in de vallei van Givonne en omgeving, maar een gewonde overlevende, Pierre Discrit, wist te ontsnappen. De dag na deze verschrikkelijke dag was de gruwel op zijn hoogtepunt in de grot van Gaulier: 10 Sedanezen werden na marteling geëxecuteerd met een kogel in het achterhoofd. Een van de beulen had het sadisme om het oor te laten zien dat hij van een van zijn slachtoffers had afgesneden. De familie van dokter François werd gedecimeerd: met hem werden zijn vrouw geëxecuteerd, door Paoli's eigen hand, en hun zwagers, Jean en Robert Barré. Een elfde, Georges Cablat, van bewonderenswaardige moed, was een echt wonder: hij raakte lichtgewond tussen de lijken van de stervenden, deed alsof hij dood was, maar werd vervolgens zwaar getroffen door een laatste uitbarsting van mitrailleurvuur, bedoeld om degenen die nog ademen af te maken.Dankzij een keten van solidariteit van heldhaftige mensen werd Cablat naar het ziekenhuis gebracht, waar hij snel en succesvol werd geopereerd door dokter Martin, en verborgen door een non die een moordenaar om de tuin leidde die was gearriveerd om de overlevende af te maken, werd hij gered en bleef hij een voorbeeldige getuige in zijn wijsheid en onthechting. Hij heeft zich nooit getroost omdat hij zijn beste vriend, Michel Choinet, werkzaam in hetzelfde textielbedrijf als hij, die dag vlak voor hem had zien vallen.