Chapelle Notre-Dame de Beauregard

De site, die een strategische ligging heeft en de hele vallei van de Durance domineert, wordt al sinds de prehistorie bewoond. De resten van een protohistorische oppidum zijn hier ontdekt en de in de 16e eeuw gebouwde ommuring is waarschijnlijk gedeeltelijk gebaseerd op de oude protohistorische ommuring. De religieuze roeping van de site dateert uit de Middeleeuwen, aangezien schriftelijke bronnen getuigen van het bestaan van een hermitage en een kapel gewijd aan Sint-Pieter. In 1660 bouwde de orde der Augustijnen een klooster op de plaats van deze laatste. Dit werd tijdens de Revolutie geruïneerd en gedeeltelijk verwoest. Pas in 1875 en op initiatief van kanunnik Bonnard kreeg de plaats haar religieuze functie terug en ontwikkelde de bedevaart zich aanzienlijk. Dankzij de fondsen die hij bijeenbracht, werd de kapel Notre-Dame-de-Beauregard gebouwd in neoromaanse stijl, volgens de plannen van abt Pougnet. De kapel werd vervolgens een bedevaartsoord voor reizigers op doorreis en een regelmatig bedevaartsoord voor de inwoners van Orgon. In 1983 financierden John en Isabelle Fano, twee Australiërs, een deel van de restauratiewerkzaamheden en richtten zij een vereniging op voor het behoud van Notre-Dame-de-Beauregard (culturele evenementen, concerten) alvorens de plaats in de jaren 1990 te verlaten. Het bevatte een houten Mariabeeld dat een wonderbaarlijk lot beschoren was. Nadat het op 8 september 1562 door de Baron des Adrets van de klif was gegooid, bleef het intact en werd alleen de pink van het kindje Jezus gemarkeerd. Een boetedoenend monument, gebouwd in de tuinen, herdenkt dit wonder. Andere wonderen volgden. De gelovigen wijdden ex-voto's en organiseerden talrijke bedevaarten en processies langs de Oratoriumweg. Dit beeld staat nu in de parochiekerk. De kruiswegstaties van de kapel zijn het werk van de beroemde 19e-eeuwse beeldhouwer Louis-Félix Chabaud. De koepels in essenhout, perfect gemonteerd op een lijst volgens een techniek die nu verdwenen is, getuigen van de architectonische vaardigheden van de 19e-eeuwse ambachtslieden. Het klooster, dat de eeuwenoude hermitage verving, werd gebouwd tussen 1638 en 1660 en was tot 1789 de thuisbasis van de Ongeschoeide Augustijnen. Het is mogelijk de ex-votozaal, het dorpsmuseum en tijdelijke tentoonstellingen te bezoeken. In de versterkte ommuring uit 1592 roept het monumentale kruis van de broederschap van de Grijze Penitenten van Avignon, dat op 20 augustus 1903 de zegen kreeg van paus Pius X, de religieuze vurigheid van de gelovigen op.