Musée vivant 1914-1918

De heer Bardiaux kreeg het verzamelvirus op zeer jonge leeftijd te pakken. Als kind bracht hij veel tijd door met zijn grootvader, die in de Eerste Wereldoorlog had gevochten en hem over de oorlog vertelde. Toen hij amper 6 jaar oud was, vond hij in een tuin het eerste voorwerp van zijn verzameling: een roestige bajonet. Vervolgens zocht hij urenlang naar andere voorwerpen in de velden en op boerderijen, klopte op elke deur, verzamelde ze en begon ze op te slaan op de zolder van het ouderlijk huis: zijn eerste museum. Hij organiseert zelfs bezoeken voor familieleden, met aan het eind een kartonnen doos waarin ze hun donaties kunnen achterlaten voor het onderhoud van het museum Hij droomde ervan conservator van een museum te worden, maar vandaag heeft hij er twee: een in Neuville-Saint-Vaast, de andere op de top van de heuvel bij Notre-Dame-de-Lorette, het 14-18 levende museum. Maar de collecties worden regelmatig naar buiten gebracht, bijvoorbeeld voor tentoonstellingen - 32 in 2018! - of voor filmopnames: voor "Au revoir là-haut" leende hij de helm van Albert Dupontel, al het chirurgisch materiaal dat in de film te zien is, enkele kanonnen, de periscoop van de kleindochter? Het is onmogelijk om precies te weten hoeveel stukken hij bezit, ook al heeft hij een gedetailleerde inventaris. Alles wat hij vindt wordt gebruikt om theatervoorstellingen te maken voor het museum, alles is hier authentiek en alles behoorde toe aan een soldaat. Daarom kan de heer Bardiaux niets weggooien: deze voorwerpen zijn als een erfenis, alsof deze soldaten ze hem hebben nagelaten.