LE QUARTIER DE LA LIBÉRATION

De wijk ligt buiten de oude stad en werd na de Tweede Wereldoorlog verstedelijkt. De naam verwijst naar de intocht van Amerikaanse troepen in Bar-le-Duc langs deze as op 31 augustus 1944. Een mijlpaal langs de laan herdenkt deze gebeurtenis. Het gebied waar het Canal des Usines en de Ornain samenkomen, ver weg van het historische hart van de stad, wordt al sinds de middeleeuwen in beslag genomen door ambachtelijke activiteiten. In de 13e eeuw liet graaf Henri II een molen plaatsen op het huidige kruispunt van de Rue Poincaré en de Rue des Foulans. In 1581 werd met instemming van de hertogen van Bar en Lotharingen stroomafwaarts een "esmouerie" geïnstalleerd, een plaats waar zwaarden, sabels en ijzeren of stalen voorwerpen voor wapens werden gemaakt. Cutlers, snijders en leerlooiers voegden zich bij deze eerste vestiging. In de 18e eeuw verleende de stad het recht om een kruitfabriek te vestigen die ongeveer vijftig jaar in bedrijf was voor ongeveer vijftig jaar. In 1830 was een smederij voor de raffinage van gietijzer korte tijd in bedrijf. Deze activiteiten activiteiten, die overlast of zelfs risico's (explosies) voor de bevolking kunnen veroorzaken, werden bevolking opzettelijk ver van de stad. Aan de rand van de rue des Clouyères (nu de boulevard Raymond Poincaré) en aan het begin van de oude weg naar Châlons liet generaal Broussier, een inwoner van Ville-sur-Saulx, een herenhuis bouwen in het hart van een in het hart van een groot landgoed, naar het model van wat maarschalk Oudinot deed in de Rue Lapique. Het werd later "Château Nicolas" genoemd naar zijn eigenaar Roussel, een meester-smid roussel, een smid, werd het later verkocht en ontwikkeld. Het internaat van het Lycée Poincaré werd er gebouwd. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog kende Bar-le-Duc huisvestingsproblemen die verband hielden met de sterke demografische druk, oude woningen en een gebrek aan demografische druk, oude en vervallen woningen en een aanzienlijke industrialisatie. Daarom werd besloten een nieuwe wijk te bouwen bestaande uit een groep gebouwen en huizen. In het hart van deze nieuwe wijk, waar het groen een grote plaats inneemt, ligt het in het hart van deze nieuwe wijk, waar groene ruimtes een grote plaats innemen, staat de kerk Notre-Dame de Lourdes, vurig verdedigd door kanunnik Monflier (1896-1966), toen aartspriester van Bar-le-Duc. Gebouwd op een centraal plan, is het vandaag gedesacraliseerd. Een voetgangersbrug over de rivier de Ornain leidt naar de wijk "Castors", die op dezelfde manier is gebouwd als de kerk een voetgangersbrug over de rivier de Ornain leidt naar de wijk "Castors", die kort voor de bevrijdingswijk homogeen werd gebouwd.