LE QUARTIER DE MARBOT

De wijk Marbot, waarschijnlijk ontstaan in de Romeinse tijd op het kruispunt van verschillende verbindingswegen, werd in 1365 beschreven als een "gehucht". Het was een van de vier voorsteden van de hertogelijke stad, samen met de voorsteden Véel, Couchot en Entre-Deux-Ponts. De naam zou afkomstig zijn van de combinatie van "mar" (waterplas) en "bot" (heuvel). De voormalige herberg Popey, gelegen aan de Romeinse weg waarvan de Chemin de Resson is afgeleid, werd in de Middeleeuwen een leprakolonie. Geschonken aan de kanunniken van de collegiale kerk van Saint-Maxe door René I van Anjou in 1434, behield het zijn functie gedurende het Ancien Régime. In 1790 werd het landgoed van Popey verkocht als nationaal bezit en werd de kapel vernietigd. In de Middeleeuwen werd er ook een molen gebouwd op de rivier de Naveton. Deze was oorspronkelijk eigendom van de van Saint-Maxe uit 1432, werd tijdens de Franse Revolutie als nationaal eigendom verkocht en vervolgens in 1791 aan een molenaar aan een molenaar in 1791. De activiteiten die er in de 19e eeuw plaatsvonden, weerspiegelen de groeiende economische welvaart van de wijk welvaart van het district: katoenspinnerijen, vermicellifabrieken, kompasfabrieken en distilleerderijen. Het het werd vernietigd toen het park Varin-Bernier werd aangelegd in 1866-1867. In de 19e eeuw ontwikkelde de wijk Marbot zich. In 1839 werd er een meisjesschool opgericht. In 1840 werd een fontein geïnstalleerd op de Place de l'Étoile, gevoed door water uit de Côte-des-Fourches, die rijk was aan bronnen. In 1850 verving de begraafplaats Sainte-Marguerite de grote begraafplaats van de kerk Notre-Dame, waaraan in 1915 de militaire begraafplaats werd toegevoegd. In 1903 besloot bankier Paul Varin-Bernier hier een prestigieuze residentie te bouwen. Na de Eerste Wereldoorlog leidde de snelle bevolkingstoename tot de bouw van de eerste woonwijken, twee schoolcomplexen en een kapel in 1938. De kapel werd gebouwd dankzij de vrijgevigheid van Monseigneur Charles Aimond, een grote plaatselijke geleerde. De kerk Saint-Charles werd in 1969 uitgebreid en kreeg begin jaren 1980 vier klokken. Na de jaren 1960 bleef de wijk zich uitbreiden met de bouw van grote woonwijken in de Hinot-sector