THIONVILLE SE DÉCOUVRE

Steen voor steen herbouwen de inwoners van Thionville hun Altaar van het Vaderland. Hij heeft zich jarenlang verstopt op het grote Saint-François kerkhof. Het heeft geduldig gewacht op zijn wedergeboorte en zijn terugkeer naar de glorie. Hij heeft veel gezien, hij kan getuigen! In 1792 bouwde de stad het ter vervanging van zijn houten broer. Het was veel te kwetsbaar geworden door het slechte weer in het Oosten en menselijke wreedheid. Vandaag is het de enige die nog over is. Alle andere steden verloren hun kostbare altaren onder de slagen van de Napoleontische soldaten. Zijn vlammend oog, een vrijmetselaars symbool gekerfd in de top van de obelisk, kijkt toe. De mensen van Thionville vieren feest. Ze gaan trouwen. Ze dopen. Ze zijn allemaal om hem heen in een parade van zang, gelach en vreugde. Het altaar ontstond echter midden in de Revolutie. Zeggen ze niet dat er koppen zijn gevallen, dat kerken zijn geplunderd? Maar de inwoners zijn gelukkig. Het altaar van het vaderland lacht met hen. Hij heeft verhalen te vertellen! Ook over de buren: het belfort, de kerk Saint-Maximin, de toren van de vlooienmarkt.