HÔTEL DE LIVRON - HÔTEL DE VILLE

Hotel de Livron, Stadhuis Het privé-herenhuis van Sieur Errard de Livron, dat een hertogelijke residentie en de zetel van het baljuwschap werd, is het huidige Hôtel de Ville. Het is een prachtig Renaissance hotel in het oudste gedeelte. HET HOTEL LIVRON: De familie Livron (een kleine stad ten zuiden van Valence, Drôme) kwam in de 16e eeuw naar Lotharingen en vestigde zich in Ville-sur-Illon. Hertog Karel III benoemde Errard de Livron tot staatsraad, grootkamerheer en opzichter van financiën van 1586 tot 1606. In deze periode liet hij rond 1590 in Mirecourt een zeer mooi herenhuis in renaissancestijl bouwen, dat lijkt op het Hôtel d'Houdreville in Neufchâteau, dat dateert uit 1594. Dit prachtige gebouw heeft zijn oorspronkelijke gevel behouden met, aan de straatkant, de toegangsdeur bestaande uit een stenen boog, geflankeerd door fraai versierde pilasters en steunend op een rijk hoofdgestel. Op deze deur zat een gebeeldhouwd motief met het wapen van de familie Livron of het volledige wapen van Lotharingen. Toen dit motief werd verwijderd, werd een vijfde venster geopend. Binnen, bovenaan de trap aan de linkerkant, een mooie Renaissance deur blijft over. HET HOOFDKANTOOR VAN DE BAILLIAGE EN DE RESIDENTIE VAN DE BAILLI: Op 21 april 1603 verkocht de Sieur de Livron zijn residentie aan hertog Karel III aan hertog Karel III. Het werd de residentie van de baljuw en de zetel van het baljuwschap van de Vogezen, dat zich uitstrekte tot aan de berg de berg. Het gebouw wordt in de geschriften aangeduid als "Hertogpaleis" of "Huis van zijne Hoogheid". Karel IV verbleef hier tweemaal, tijdens de winter van 1633-34 na de overgave van Nancy, en opnieuw na de Vrede van de Pyreneeën in 1663. HET STADSHUIS EN DE ZETEL VAN DE BAILLIAGE: Het stadsbestuur werd van 1640 tot 1734 in de linkerkant van de kerk gehouden. In 1735 verkreeg de gemeente het gehele achterste deel van dit gebouw van hertog Frans III om het te gebruiken als "Maison de Ville", in ruil voor een jaarlijkse huur van 200 pond. Vanaf 1737 tot 1790 werden de zittingen van het baljuwschap gehouden in het deel van het gebouw aan de kant van de hoofdstraat. Aan de achterkant vergaderde het gemeentelijk orgaan op de eerste verdieping in de grote zaal. Het stadhuis en de rechtbanken: Tijdens de Revolutie werd het kantongerecht opgericht in plaats van het kantongerecht. Toen de strafrechtbank van het departement Vosges werd opgericht, gaf de gemeente haar lokalen op de eerste verdieping van het gebouw op en verhuisde naar de begane grond totdat de rechtbank naar Épinal verhuisde. De gemeente nam vervolgens bezit van de eerste verdieping tot de bouw van de meest hedendaagse gebouwen. In 1803 vestigde de handelsrechtbank zich op de begane grond van het stadhuis. In 1842 kreeg de stad van koning Louis-Philippe de volledige eigendom van het stadhuis. In de 19e eeuw werden aan weerszijden van de binnenplaats twee toegangsgalerijen toegevoegd om de twee gebouwen met elkaar te verbinden. Het stadhuis van Mirecourt is, samen met dat van Neufchâteau en Rambervillers, of het Maison du Bailli in Epinal, een van de mooiste getuigenissen.. van de Renaissance periode in de Vogezen. Tekst Jean Paul Rothiot AVMR