COMMUNE DE LE VAL-D'AJOL

De stad ligt op 10 km van Plombières-les-Bains en dankt haar bekendheid aan haar specialiteit "Andouille du Val-d'Ajol" (gedeponeerd handelsmerk sinds 1984), gemaakt door de plaatselijke slagers. Dit wordt elk jaar gevierd tijdens de Andouillebeurs op de derde maandag van februari. De grootste gemeente van Lotharingen heeft een goed bewaard gebleven architecturaal en cultureel erfgoed: de kerk met haar geklasseerde objecten (altaarstuk, sokkel, Christus aan het kruis, preekstoel), de priorij van Hérival (voormalig klooster), de chalots (typische bijgebouwen van de Vogezen Saônoises), de lavadaken en een groot aantal kapellen, kruisen, washuizen en fonteinen die de charme uitmaken van de 70 gehuchten van de gemeente die u kunt ontdekken via de 150 km bewegwijzerde wandelingen. Een beetje geschiedenis De eerste bewoners van Val-d'Ajol zouden de Spanjaarden kunnen zijn die de Arabieren ontvluchtten (Poitiers 732) of de troepen van Karel de Grote die door de streek trokken waar hij familie had. Zij vestigden zich met toestemming van de dames van Remiremont op een heuvel midden in een vochtige vallei, de huidige Croix. De gemeenschap groeide en kreeg met hun hulp toestemming om een kerk te bouwen op de plaats Laître (waar een kerkhof en een kapel bestonden). Materieel was de Val afhankelijk van de Dames van Remiremont, prinsessen van het Heilige Roomse Rijk, onder de bescherming van de Hertog van Lotharingen, maar met directe verwijzing naar het Pausdom. Geestelijk wordt de gemeenschap beheerd door het aartsbisdom Besançon. De parochie wordt bediend door de monniken van Hérival. Het grondgebied zag de doortocht van de troepen van Turenne, de Zweden tijdens de Dertigjarige Oorlog, Karel IV, hertog van Lotharingen die zijn hertogdom probeerde te heroveren. Door de soevereiniteit van de aartsbisschop van Besançon annexeerde Lodewijk XIV de Val enige tijd. De bevolking nam echter toe en de kerk moest worden vergroot. De inwoners koloniseerden de schuren, waar de dieren graasden, en er ontstonden talrijke gehuchten. Hertog Leopold herwon zijn hertogdom in 1704. In 1735 deed zijn zoon François III afstand van het hertogdom ten gunste van een Oostenrijkse titel. Stanislas beheerde het hertogdom tot 1766, toen de vallei Frans werd. Na de oorlog van 1970 veranderde de gemeente in een industriële vallei door de komst van Elzasser industriëlen die de Duitse bezetting ontvluchtten. Spinnerijen en weverijen profiteerden vooral van de hydraulische kracht van de Combeauté. Anderzijds leidde dit gebrek aan diversiteit tot een afname van de bevolking na de Tweede Wereldoorlog. Vandaag leeft de Val-d'Ajol van ambachten en kleine industrieën. De enige herinnering aan vroeger is de kermis van Andouilles op de derde maandag van februari. Deze oude kermis (officieel gemaakt door Louis Philippe in 1831 en vervolgens bevestigd door de prefect van de Vogezen in 1852) was een veemarkt. De boeren vernieuwden er hun veestapel voor het nieuwe seizoen. Na de Tweede Wereldoorlog werd deze beurs het slachtoffer van de mechanisering. Na de inzet van een groep mensen met een Rabelaisiaanse geest, vond deze beurs een tweede jeugd met de oprichting van een gastronomische broederschap die de kwaliteiten van een streekproduct aanprijst: de Andouille. Sinds 1965 heeft de Docte, Insigne et Gourmande Confrérie des Taste- Andouilles et Gandoyaux du Val-d?Ajol dit evenement nieuw leven ingeblazen. Het trekt nu elk jaar 30.000 tot 40.000 mensen gedurende drie dagen op de derde maandag van februari. Getuigen van het verleden In de gemeente Val-d'Ajol staan niet minder dan 145 kruisen ingeschreven (ongeveer 250 in de zuidelijke Vogezen), waarvan er 3 als Historisch Monument zijn geklasseerd.