Découverte du Vieux Lons

Wandel door het oude centrum van Lons om het erfgoed van de stad te ontdekken. 1 Het theater Het theater ligt op een toplocatie in Lons-le-Saunier en zijn gevels geven ritme aan twee levendige pleinen in het centrum: de Place de la Liberté en de Place du 11 Novembre. Het is een prachtig gebouw in rococostijl, herbouwd in 1901 na een hevige brand. Het dorpshuis, dat de helft van het gebouw in beslag nam, werd op zijn beurt in 1983 door brand verwoest. Het werd herbouwd en omgebouwd tot een conferentie- en vergadercentrum, CAR?COM genaamd, met een breed scala aan faciliteiten. Het theater is een meesterwerk van architectuur uit het begin van de 20e eeuw waar verguldsel, rood fluweel, schilderijen en stucwerk samen de zaal zijn volle glans geven. Het ensemble, geklasseerd als historisch monument, werd in 1997 gerestaureerd. 2 De fontein in de rue Perrin Dit is zonder twijfel de meest karakteristieke en tevens de oudste fontein van Lédo. Hij werd in 1727 tegen dit huis gebouwd, maar stond vroeger elders, misschien aan het einde van de impasse Saint Roch (nu rue Perrin), of op de hoek van de rue des Cordeliers aan de kant van de rue du Four. Enkele jaren geleden gerestaureerd, symboliseert het de dubbele wens om de oude wijken van de stad op te waarderen en de fonteinen van Lédon weer van water te voorzien (de Zwanenfontein is enkele jaren geleden teruggebracht naar zijn oorspronkelijke plaats voor de Car?Com). Het is 3 De kerk van Cordeliers Het is een discreet monument, verborgen aan het einde van een kleine binnenplaats, zelf omsloten door een prachtig 15e eeuws portaal. Maar het is een prachtige kerk, oorspronkelijk gebouwd in de 13e eeuw en die nu, als gevolg van talrijke branden, voornamelijk uit de 18e eeuw dateert (met name de voorgevel in jezuïetenstijl, voltooid in 1731). Binnen staan drie meubelstukken op de monumentenlijst: de preekstoel (1728, werk van de Lédoniaanse meubelmakers Lamberthoz), de grote orgels (rond 1845, Callinet-orgels) en het koorgestoelte (rond 1828, laat Lodewijk XVI-stijl). Een crypte, nu ontoegankelijk, is de begraafplaats van de familie Chalon, machtige heren van de stad in de Middeleeuwen. 4 De Place de la Comédie Dit is een mooi plein met zuidelijke kleuren, gerestaureerd tijdens een O.P.A.H. van 1980 tot 1985. Het dankt zijn naam aan een klein theater, dat nu verwoest is (een in onbruik geraakte kerk die tijdens de Franse Revolutie tot theater is omgevormd). In feite was het een populaire wijnbouwerswijk. De bovendorpels van sommige deuren dragen nog steeds het embleem van het beroep: de serpette. De oude wijnpers versterkt dit beeld. De Wallace fontein, een kopie van de Parijse fonteinen, is pure fantasie. Hij dateert uit de 20e eeuw. 5? De zoutput Dit is de oorspronkelijke plek van de stad, waar de eerste Lédoniërs zich waarschijnlijk vestigden, vanwege de nabijheid van een zoutbron die lange tijd een belangrijke bron van inkomsten was voor de stad. Hoewel in Lons-le-Saunier sinds 1966 geen zout meer wordt geproduceerd, wordt het zoute water nog steeds gebruikt in de thermen (en een ondergrondse leiding verbindt de Puits Salé met de Thermen Lédonia). Tegenwoordig kunt u via een kleine fontein het water van Lédonia proeven (met mate...). 6 Het Museum voor Schone Kunsten Het neemt de vierde vleugel van het oude stadhuis in beslag. Binnen zijn de collecties beeldhouwwerken (waaronder de imposante erfenis van Perraud) en schilderijen interessant (laten we de 2 Breughel, de 4 Courbet,... noemen). 6 Het oude stadhuis Dit is een prachtig gebouw, gebouwd op de plaats van het kasteel van Chalon-Arlay rond 1743. In die tijd had het slechts drie vleugels; de museumvleugel werd in het midden van de 19e eeuw toegevoegd. De architectuur staat in contrast met die van de rest van het gebouw, die veel soberder is en typerend voor de bouwwijze van Lons-le-Saunier in de 18e eeuw. Enkele opmerkingen over het oude kasteel: in de Middeleeuwen was het een hoogtepunt van het Frans-Comtese leven, rijkelijk versierd en ingericht. Maar het werd aan het eind van de 16e eeuw verlaten, en vervolgens volledig verwoest door de hevige brand van 1637, die verband hield met de Franse verovering (Lons was voordien eigendom van de Spaanse kroon). Men zegt dat de stenen voor de fundamenten van het stadhuis afkomstig waren van de ruïnes van het kasteel, wat waarschijnlijk is. Het stadhuis is in 2014 verhuisd. Het is nu gevestigd aan de Avenue du Régiment d'Infanterie 44. 7 Het Hôtel Dieu Dit prachtige gebouw, waarvan we vandaag de dag de architectuur en de poorten kunnen bewonderen, werd gebouwd tussen 1735 en 1745, naar de plannen van de architect J.-P. Galzot. Galzot, afkomstig uit Besançon, liet zich uiteraard inspireren door het Saint-Jacques ziekenhuis om de contouren van het Hôtel-Dieu de Lons uit te tekenen. De grote binnenplaats werd rond 1778 afgesloten met een prachtige smeedijzeren poort, het werk van ambachtslieden uit de Jura (waarvan één uit Lédon), en staat op de monumentenlijst. Het hart van het gebouw wordt gevormd door de majestueuze grote trap, voltooid in 1741, die volgens Galzot "de moeilijkst begaanbare ruimte van het hele gebouw" was. De apotheek bevat vele schatten: houtwerk, aardewerken potten, koperwerk, tin... Het is, zoals een geleerde schreef, "een kleine tempel van kunst en goede smaak", die het mogelijk maakt om in drie zalen de evolutie van de apothekersfunctie te volgen van de 17e eeuw tot nu. Het VVV-kantoor organiseert rondleidingen. 8 Rue du Commerce (arcades) Dit is waarschijnlijk de bekendste en mooiste straat van Lons. Aanvankelijk gebouwd in hout, maar na de brand van 1637 volledig herbouwd in steen en bedekt met dakpannen. Bij deze gelegenheid heeft ze haar sierlijke ronding uit de middeleeuwen behouden. De talrijke arcades vallen op door hun verscheidenheid. Op nr. 24 staat het geboortehuis van Rouget de Lisle, schrijver van La Marseillaise. Het was de moeite waard om in 1992 in Lons te vieren, ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de compositie van het Chant de Guerre pour l'armée du Rhin (dat in de zomer van 1792 La Marseillaise werd, omdat het werd uitgevoerd door de federalen uit Marseille die Parijs binnenvielen). Rouget de Lisle ligt begraven in de Invalides. Aan het zuidelijke einde van de straat staat het belfort, algemeen bekend als de "Tour de l'Horloge". Het vervangt een oude wachttoren, die tegelijk met de vestingmuren, aan het begin van de 18e eeuw, werd verwoest, maar waarvan de materialen (en misschien de plattegrond?) werden bewaard om het belfort te bouwen. 9 De Place de la Liberté Dit is ongetwijfeld het hart van de stad sinds de verwoesting van de vestingmuren. Het plein neemt de plaats in van de oude grachten die, eenmaal gedempt, een grote ruimte creëerden met een bijzondere vorm (een bijna perfecte rechthoek). Tegenwoordig is het het middelpunt van alle activiteiten, vooral van commerciële activiteiten. Op het plein staat het standbeeld van generaal Lecourbe, geboren in 1759 in Besançon en afkomstig uit een oude Frans-Comtooise familie. Hij was generaal van het keizerrijk en onderscheidde zich op de slagvelden, met name tegen de Russen van Suvorov. Hij stierf in 1815 in Belfort, werd begraven in Ruffey-sur-Seille en Lons erfde zijn standbeeld in 1830. De stad Lons-le-Saunier heeft de Place de la Liberté volledig gerenoveerd (vloer, verlichting, fontein en waterfonteinen, stadsmeubilair), en een overdekte parkeerplaats aangelegd, om het mooier en aantrekkelijker te maken. Er vinden evenementen en concerten plaats. 10 Kerk Saint Désiré Dit is de parel van de Lédoniaanse architectuur: een prachtige Romaanse kerk uit 1083. Toegegeven, de buitenkant, gerestaureerd in de 19e eeuw, is teleurstellend? Maar het schip, het transept en de crypte zijn in de zuiverste pre-Romaanse stijl van de 11e eeuw, en van een typisch Frans-Comtiaanse Romaanse stijl: geen historische decoratie. In het zuidelijke transept bevindt zich een zeer mooie 15e-eeuwse piéta of grafsteen, afkomstig van de voormalige priorij van Gigny. In het koor staat een eucharistische zuil in flamboyante gotische stijl. De Mariakapel in het noorden bevat een beeld van de heilige Anna. De crypte, gebouwd in 1060 met materiaal van de oorspronkelijke constructie (5e eeuw?) herbergt de lege sarcofaag van Saint-Désiré, de patroonheilige van Lons (wiens relieken worden bewaard in de tweede noordelijke kapel van de Cordelierskerk). De crypte werd in 1992 gerestaureerd. 11 Standbeeld van Rouget de Lisle, Place de la Chevalerie, monumenten voor de doden Op dit plein sprak Ney in 1815 zijn beroemde zin uit: "De Bourbon-zaak is voorgoed verloren". Maar de Place de la Cheva¬lerie werd vooral gekozen om hulde te brengen aan de mensen van Lédon. De eerste van hen was Rouget de Lisle, auteur van de Marseillaise. Zijn standbeeld, opgericht in 1882, is het werk van de beeldhouwer Bartholdi, aan wie we ook het beroemde Vrijheidsbeeld in New York en de Leeuw van Belfort te danken hebben. Het werd gerestaureerd en geklasseerd in 1992, ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de Marseillaise. In de 20e eeuw werd besloten ten oosten van het plein monumenten voor de doden op te richten. Het monument voor de helden van de oorlog van 1914-1918 werd ingehuldigd in 1922. De namen van de Lédoniërs die tijdens de oorlog van 1939-1945 zijn omgekomen, werden eraan toegevoegd. Daarachter staat het monument voor de "Glorie van het Verzet in de Jura", ontworpen door Sar¬rabezolles, een grote prijswinnaar uit Rome, die zijn figuren, symbolen van het Verzet, tegen een massieve kaart van de Jura wilde plaatsen. Dit monument dateert van 1950. 12 Het park en de thermen van Lédonia In het hart van een prachtig park van zeven hectare, waar zeer zeldzame boomsoorten uit alle vijf de continenten te vinden zijn, bevindt zich het kuuroord Lédonia, waar sinds 1892 de weldadige werking van zout water wordt benut. Bovendien kan iedereen in de nieuwe Lédonia Thermal Spa profiteren van klassieke thermale kuren en fitnessformules. Een recente uitbreiding van het park beschikt over een eigentijdse Koreaanse tuin.