ÉGLISE SAINT MARTIN

De gemeente Daumeray is ontstaan uit de vereniging van twee parochies: DAUMERAY en ST GERMAIN. In het verleden was ST GERMAIN het belangrijkste dorp. Het vormde een baronie, waarvan de parochie van DAUMERAY, die voornamelijk door monniken werd bewoond, slechts een secundaire afhankelijkheid was. Het oorspronkelijke gebouw van de kerk van Saint Martin dateert uit de 11e eeuw, maar de klokkentoren werd gebouwd in de 18e eeuw. Het gebouw werd in 1986 door de bliksem getroffen en gerestaureerd. De exacte bouwdatum van de kerk van Daumeray is niet bekend. Het was echter in de 11e eeuw, rond 1047, dat de landsheer haar schonk aan de abt van Marmoutier, die hij na een duel had behandeld, om boete te doen voor zijn zonden. Als verwijzing naar het klooster van Marmoutier, gesticht door Sint Maarten, kreeg het de naam: Kerk van Sint Maarten. De kerk van Daumeray is echter ook gewijd aan de heilige Eloi, beschermheilige van Karel de Grote. De huidige kerk heeft één romaans schip uit de 11e eeuw en een gotisch koor. Beide stijlen zijn te danken aan de restauratie die Monsieur le Curé Chevallier in 1881 ondernam en die door kanunnik Baron werd voltooid. Kanunnik Baron was pastoor van Daumeray van 5 januari 1895 tot 15 augustus 1933. Hij werd geboren in Cholet op 16 januari 1856 en stierf in Cholet op 22 november 1936. Men denkt dat de kerk in januari 1795 werd beschadigd, omdat het dorp tijdens de Chouannerie een dapper verdedigd bolwerk was. De Chouans vielen het dorp aan en de inwoners zochten hun toevlucht in de kerk. De restauratie was vrij belangrijk, er waren : Het koor en transept, vroeger in romaanse stijl, werden gerestaureerd in gotische stijl. De galerij, waaraan pilaren werden toegevoegd ter ondersteuning. Het gewelf van het schip werd opnieuw gedaan en beschilderd. De klokkentoren werd verplaatst. Plus de verhogingen gemaakt door kanunnik Baron: - De klok van de klokkentoren geïnstalleerd in 1895. - Het monument van de heer Chevallier, de belangrijkste schenker voor de restauratie van de kerk. Zijn lichaam werd overgebracht van het kerkhof naar het dwarsschip van de kerk in de kapel van Sint-Jozef. Vandaag de dag siert een artistiek wit marmeren medaillon het monument waar het lichaam van pater Chevallier ligt. Koorbanken en sacristiemeubilair. De kruisweg, aangeboden door vicaris-generaal Grellier op 26 juni 1905. Schilderijen en dodenmonument. In 1904 werd de kapel van de Heilige Maagd versierd, daarna kwam de kapel van Sint Jozef aan de beurt. Elektriciteit: in 1916 installeerde pastoor Baron elektriciteit in het heiligdom en het schip. In de Mariakapel werden 49 lampen geïnstalleerd. In 1918 werden hellingen geïnstalleerd boven de koorstoelen en honderdvierentwintig lampen in het Heilig Hart. Ciboriums, displays, beelden, schilderijen en vaandels werden geschonken door enkele inwoners van de stad. Al deze door kanunnik Baron ondernomen transformaties eindigden toen hij Daumeray verliet, na de meisjesschool, nu de Notre-Dame school, en de St. Joseph school voor de jongens te hebben gesticht. Het schip is alleen interessant vanwege de oudheid (11e eeuw). Het gewelf is van hout en met verf bedekt. De huidige sacristie werd gebouwd in 1884. Er zijn geen gegevens over de gebrandschilderde ramen in het schip. De glas-in-loodramen in het koor en transept zijn na de restauratie geschonken door de edelen van Daumeray. De preekstoel stamt uit de tijd van de kerk, maar werd tijdens de restauratie gewijzigd. De klokkentoren heeft een vierkante basis en is antiek. Hij heeft vier verdiepingen: Op de eerste verdieping zijn er twee dakkapellen. Op de tweede verdieping is er een Romaanse boog gevormd door een dubbele boog. Op de derde verdieping wordt een dubbele boog herhaald, Op de vierde verdieping is het dak van de klokkentoren, die vier zijden heeft, elk met een dakkapel. De klokkentoren eindigt met een kruis rechts en de beroemde haan links. Tot 1923 was er slechts één grote klok, Martine genaamd. Op 15 september 1923 werden twee andere lichtere klokken, Clotilde en Marie-Anne, aan de klokkentoren toegevoegd. De kerk maakt nu deel uit van het netwerk van "open en gastvrije kerken van Anjou", dat gerund wordt door vier teams van vrijwilligers (kerken geselecteerd op hun historisch en architectonisch belang, dit label garandeert het belang van hun bezoek en vergemakkelijkt de interpretatie van de plaats, verlichting van het gebouw, muzikale achtergrond, enz.)