VILLAGE DÉTRUIT DE VAUX DEVANT DAMLOUP

Vaux-devant-Damloup is een verwoest dorp van een klasse apart, want het ligt aan de rand van de "rode zone" en is er in de loop der tijd in geslaagd om vlakbij het oude verwoeste dorp een nieuw klein dorp op te bouwen, dat dezelfde kenmerken heeft als zijn acht dorpsgenoten. Het behoorde tot het kapittel van Verdun voor de Revolutie en is altijd een welvarend dorp geweest in de loop van zijn geschiedenis. De aanwezigheid van het Fort de Vaux in de buurt heeft de geschiedenis van het dorp altijd enigszins verstoord. Zodra het gebouwd was, tussen 1881 en 1884, moest het dorp onderdak bieden aan de vele arbeiders die om beurten kwamen werken, zoals ook het geval was bij de grote versterkingswerken aan het Fort tussen 1888 en 1912. In 1915 zorgde de beslissing van de generale staf om alle forten gedeeltelijk te ontwapenen ervoor dat de verdedigingsinspanningen vooral op de dorpen werden gericht. Het dorp Vaux, gelegen ten noorden van het fort en in contact met de vlakte van Woëvre, werd natuurlijk een belangrijk punt in de verdediging van het verschanste kamp van Verdun. Tijdens het grote Duitse offensief dat eind februari 1916 begon, was het één van de belangrijkste doelen van de Duitsers, na de inname van Douaumont, die op 2 maart viel, en voor die van het Fort van Vaux. Na bittere gevechten binnen de muren viel het dorp op 31 maart 1916 in Duitse handen. Franse bombardementen in april volgden op de Duitse bombardementen in maart en vernielden het dorp verder. Na de val van het dorp haastte de Duitse 50ste Divisie zich om Fort de Vaux in te nemen, dat heldhaftig standhield van 2 tot 7 juni 1916 onder het bevel van majoor Raynal. Deze tragische episode werd een beroemd wapenfeit, want het garnizoen, dat een tekort aan drinkwater had en dagenlang op de galerijen van het fort vocht, gaf zich uiteindelijk over aan de Duitsers die, vol bewondering voor de moed van de overlevende Poilus, besloten hen militair te eren toen ze het fort verlieten. In 1918 viel het dorp Vaux-devant-Damloup binnen de grenzen van de beroemde "rode zone", die elke wederopbouw verbood. In 1919 werd het ook opgenomen op de lijst van verwoeste dorpen en tijdens het interbellum werden het oorlogsmonument en de kapel Saint-Philips en Saint-Jacques er gebouwd, net als in de acht andere verwoeste dorpen. Dankzij de ligging aan de rand van de streek en de aanwezigheid van de spoorlijn van de Eastern Railway Company, die toestemming kreeg om haar tien dienstagenten te huisvesten op de site van Vaux-devant-Damloup, kon het dorp in de loop der jaren en vanaf het interbellum een nieuw en zeer actief leven herontdekken, met het oog op de toekomst en in het bijzonder het internet, zonder echter het tragische verleden van het voormalige verwoeste dorp te ontkennen, dat nog steeds aanwezig is op de drempel en in de herinnering van de 70 inwoners. Wat te zien : - De kapel van Saint Philippe en Saint Jacques; - Het dodenmonument ter ere van de Poilus die in Vaux zijn gestorven (met de inscriptie: "On ne passe pas"); - Het fort van Vaux; - De vijver van Vaux; - Monument voor de gesneuvelden van het 1ste Bataljon Chasseurs à Pied, bij de vijver; - Stele ter nagedachtenis aan vliegenier Dussumier-Latour, neergeschoten op 2 juni 1916 op de dijk van de vijver.