Eglise Notre-Dame de l'Assomption de Bantouzelle

De kerk, gewijd aan Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming, werd in eerste instantie geïnspireerd door de twee letters die op de voet van het altaar zijn gebeeldhouwd: alfa en omega. Deze twee letters staan aan het begin en het einde van het Griekse alfabet. Ze worden verondersteld de sleutel tot het universum te bevatten, ingesloten tussen deze twee uitersten, en symboliseren de totaliteit van kennis, ruimte en tijd. "Ik ben de Alfa en de Omega" zegt de Heer. Hij is, hij was en hij komt. Het dogma van de Tenhemelopneming is het vooruitzicht van de verrijzenis van het lichaam en van de goddelijke Moederlijkheid. In de scheiding van ziel en lichaam door de dood wordt de ziel voor eeuwig gefixeerd in de bovennatuurlijke staat waarin zij zich bevindt op het moment van de overgang. Het lichaam herrijst op Paasmorgen en de Maagd, zijn moeder, Maria, is vrijgesteld van zonde door haar Onbevlekte Ontvangenis en vrijgesteld van het bederf van het graf door haar Tenhemelopneming, een dubbel voorrecht dat de maagd dankt aan het feit van haar goddelijk moederschap. In de Apocalyps beschrijft Johannes zijn visioen: "En er verscheen een groot teken in de hemel: een vrouw, bekleed met de zon als met een kleed, met de maan onder haar voeten en een aureool van twaalf sterren op haar hoofd" De maan is het symbool van biologische ritmes, de ster die groeit en verdwijnt, wiens leven onderworpen is aan de universele wet van worden, geboorte en dood. Voor de mens is de maan het symbool van de overgang van leven naar dood en van dood naar leven. Als ster van de nacht roept ze de schoonheid van het licht op. Maar omdat dit licht slechts een weerspiegeling is van de zon, is de maan slechts het symbool van kennis door weerspiegeling, dat wil zeggen theoretische en rationele kennis. De amandel, die in middeleeuwse ornamenten de figuren van de Maagd of Christus in majesteit omhulde, neemt op een bepaalde manier deel aan het mysterie van het licht. Het is hemels licht, afkomstig uit de verblijfplaats van de zalige en dat het zaligmakende visioen verhult. Het komt ook overeen met de regenboog, volgens Johannes in de Apocalyps. Verdeeld in drie stralen om de Drie-eenheid uit te drukken, de drie goddelijke personen met wie de Maagd verenigd is door het zaligmakende visioen. In de beschrijving die Johannes geeft, symboliseert Jeruzalem de nieuwe orde der dingen, die aan het einde der tijden die van de huidige wereld zal vervangen. "De stad schitterde met een glans als van een jaspissteen, doorzichtig als kristal. Ze had een lange muur met twaalf poorten. Op de poorten stonden de namen van de twaalf stammen van het volk Israël. De muur rustte op twaalf stenen en op deze stenen stonden de namen van de twaalf apostelen". Dit verklaart de twaalf lichtpunten, zoals de aureool van de Maagd. Aan weerszijden van het altaar zijn twee mysteries afgebeeld. Het eerste is vreugdevol, het begin, de Alpha, de Geboorte. Het tweede is pijnlijk, het einde, de omega, de Piëta. Het uitbeelden van deze twee mysteries in de schilderkunst versterkt de weergave van het glorieuze mysterie van de tenhemelopneming van de Onbevlekte Ontvangenis in majesteit. Jean-Marie Boda