Michel Boujenah "Adieu les Magnifiques"

Theater is zowel vergankelijk als eeuwig. Lang geleden schreef ik een zin die mijn wapen zou kunnen zijn: "Zolang er schrijvers zijn om voor ons te schrijven en acteurs om ons te spelen, zullen we eeuwig zijn" Dus heb ik besloten om afscheid te nemen van de personages waar ik zoveel van hou. Maxo, Julot, Guigui, mijn drie kleine broekenverkopers. Mijn drie helden in een avontuur waarin ze hun geheugen moeten redden. Ze zijn de denkbeeldige versie van de generatie van mijn vader. Lang voor het internet en al het andere, maakten ze zich zorgen of ze over twee of drie generaties nog herinnerd zouden worden. Ze zeiden vaak: - "Over twee of drie generaties, Les magnifiques? Les magnifiques? Is dat geen merk kaas? De kloof tussen hen en hun kleinkinderen is zo groot dat ze er zeker van zijn dat ze zullen verdwijnen. Maar God zal hen komen redden. Dus, met hun karakteristieke lach en humor, vechten ze en winnen. "Je kunt niet weten waar je naartoe gaat als je vergeet waar je vandaan komt" Dit zijn dus helden zoals Spartacus, Skywalker of Odysseus. Natuurlijk is het een nieuwe versie vol nieuwe dingen, simpelweg omdat tijden veranderen. En dan komt misschien wel het mooiste van allemaal: "Ze zal met haar kleinkinderen en achterkleinkinderen praten over de wereld van vandaag. Je kunt je afvragen: "Maar is het grappig? Kom maar kijken.