Festival de la Chanson à Texte de Montcuq : Claudine Lebègue chante Dalida

Ik ben geen imitator en ik heb niet de stem van Dalida. Ik ben, zou je kunnen zeggen, bijna het tegenovergestelde van haar. Dat ben ik ook! Ik hou van verschillen, tegenstellingen. En het idee om over de trottoirs te lopen van deze buitengewone tragedienne die zingt en spreekt in het Arabisch, Hebreeuws, Italiaans en Frans, recht en donker, om het zwart en wit van deze ware discobal te benadrukken, is een gok die ik met plezier en respect neem. Mijn wereld van Perfecto Gitanes hoodies en uppercuts zal in alle oprechtheid de zijne benaderen. Alexandre Leitao, de heer van het rukken, zal mijn eenmansband zijn, mijn Hidalgo met paarlemoeren knopen, mijn Gigi. En we flirten met Disco en Musette. We laten het podium rijmen op de straat. We zullen doen, we zullen doen, we zullen veel doen en we zullen alles doen wat we kunnen. En dat is het. Deze show had "Tout Dalida et son contraire" kunnen heten. Een eerbetoon aan de zangeres, en ook een eerbetoon aan haar publiek. Haar geliefde publiek, dat desgewenst kan deelnemen aan een paar kleine festiviteiten: - Offeren op een klein altaar met een speciale minuut - Algemene karaoke - Collectieve dans verlicht door een elektrische lamp - Bijzondere outfits? Ik zal op bepaalde avonden ook verrassingsgasten uitnodigen. Het lot wil het natuurlijk.