LES CIMETIÈRES DE LA VILLE

De burgerlijke begraafplaats, die sinds 1850 langs de weg naar Popey ligt, en zijn militaire buurman weerspiegelen de geschiedenis van de stad. De graven die zij bewaren, houden het verleden van de bewoners in herinnering. Sommige daarvan zijn vanwege hun hoge artistieke waarde beschermd als Historisch Monument. In Caturiges, zoals overal in het Romeinse Rijk, werden de doden buiten de stad begraven, langs de wegen. In de middeleeuwen werd het "grote kerkhof" aangelegd bij de enige parochiekerk van de stad, Notre-Dame. Alleen de religieuze gemeenschappen en de hertogelijke familie werden er niet begraven. In 1649 werd een dodenkapel opgericht om de beenderen te verzamelen, ruimte vrij te maken en epidemieën te voorkomen. Wegens ruimtegebrek en hygiënische redenen werd de begraafplaats in 1813 echter niet meer gebruikt en verplaatst naar het oosten, naar de plaats die bekend staat als naar het oosten naar een plaats genaamd "Les Chènevières". Van de oude omheining bleef alleen de kapel van de familie Oudinot over, gebouwd in 1810. Maar in 1849 dwongen de werken in verband met de komst van de spoorweg in de stad de gemeenteraadsleden om te overwegen de begraafplaats opnieuw te verplaatsen. In 1850 werd de huidige begraafplaats Sainte-Marguerite aangelegd, met de toegangspoort versierd met grafsymbolen (zandlopers). In 1857 liet de weduwe van maarschalk Oudinot de familiegrafkelder overbrengen naar de nieuwe begraafplaats. De graven tonen een breed scala aan 19e en 20e eeuwse grafsculptuur. Van de neogotische kapel versierd met gebrandschilderde ramen tot het romantische monument waar het gebruik van allegorieën de waarden van de overledene benadrukt, roepen deze graven een bloeiperiode in de geschiedenis van de stad Baris op. Getekend Caveneget of Auguste François, werden ze besteld bij kunstenaars die goed bekend stonden in het departement. In de eerste maanden van 1915 betekende de nabijheid van het Oostfront en de aanwezigheid van zes militaire ziekenhuizen in de stad dat.. in de stad vereiste de aanleg van een specifieke militaire begraafplaats. Deze lag naast de civiele begraafplaats en zou tot vijfduizend soldaten herbergen. De witte kruisen, versierd met een metalen plaatje ter identificatie van de overledenen, staan rond een herdenkingsmonument dat in 1927 werd ingehuldigd door Raymond Poincaré, de toenmalige voorzitter van de Raad. Enkele graven met verschillende vormen herinneren aan soldaten die tot andere religies behoren. Bar-le-Duc heeft ook een in 1832 aangelegde joodse begraafplaats, niet ver van de huidige Maestrichtstraat.