CATURIGES ET LES ORIGINES DE LA VILLE

Afgezien van enkele vroegere Keltische resten, dateren de bewijzen van bewoning van de site van Bar-le-Duc uit de 1e eeuw na Christus de eerste eeuw na Christus. Gesticht op de rechteroever van de rivier Ornain, was Caturiges toen slechts een Gallo-Romeinse gallo-Romeins postkantoor - een "statio" - op de weg van Reims naar Toul, in het hart van het gebied van de Leuches. De Praetoriaanse weg die Caturiges doorkruist komt overeen met het tracé van de huidige Rue des Romains. Getuige de teksten van de Peutinger tabel, een grote kaart van de geografie van het Romeinse Rijk in de 2e eeuw, ontleent Caturiges ongetwijfeld zijn naam aan de Gallische godheid van de oorlog "Caturix". Het ontwikkelde zich op een doorgangsas op de bodem van de vallei van Ornain. Het bestaat uit een (mutatio), een herberg (mansio) en een paar ambachts- en handelshuizen, werd de nederzetting gebouwd rond een omleiding van de Naveton. Archeologische opgravingen in deze wijk tijdens de grote bouwprojecten van de 19e eeuw (spoorweg, kanaal) brachten talrijke voorwerpen aan het licht die sindsdien in het Barrois Museum worden bewaard: munten, beeldjes, grafzuilen, enz. Terwijl Nasium - de grootste Gallo-Romeinse stad van de Leuque-beschaving - geleidelijk aan belang verloor, breidde het stadje zich stroomopwaarts uit en nam het in de Hoge Middeleeuwen de naam Barrivilla aan. Ten tijde van de kerstening werd in deze voorstad een eerste heiligdom gebouwd, verbonden aan het bisdom Toul voorstad. Na de verwoestende doortocht van de Hunnen in 451 groeide de Merovingische stad en breidde zich uit aan weerszijden van de Ornain, waardoor een nieuwe wijk ontstond naast de heuvel van Bar: Burgum Barri. Stroomafwaarts ontleent de wijk Couchot, het hart van het oude Caturiges, zijn naam aan zijn ligging ten westen, aan de zonsondergang van de huidige stad.