L'ÉGLISE NOTRE-DAME

11e-18e eeuw De kerk Notre-Dame, het oudste religieuze gebouw van de stad, was ook de enige parochiekerk tot het einde van de 18e eeuw. Ze werd verschillende keren verbouwd en had een torenspits die in 1619 door de bliksem werd afgebrand. In 1728 werd een nieuwe toren met een koepel gebouwd. De priorij Notre-Dame werd in 1088 gesticht door gravin Sophie op de plaats van een eerder heiligdom gewijd aan de Maagd Maria en stond toen onder controle van de rijke abdij van Saint-Mihiel. Een oorkonde van de bisschop van Toul legde de relatie tussen de monniken en de inwoners vast. De prior werd benoemd tot pastoor, terwijl een vicaris verantwoordelijk was voor het dagelijkse reilen en zeilen van de parochie. De geschiedenis van de kerk wordt gekenmerkt door talrijke belangenconflicten tussen de priorij en de stad. Tijdens de Franse Revolutie werd het gebouw omgebouwd tot Tempel van de Rede, voordat het in 1802 zijn oorspronkelijke bestemming terugkreeg. De kerk Notre-Dame is in de loop van vier eeuwen gebouwd en combineert een aantal bouwstijlen. Van het eerste Romaanse gebouw is alleen een travee van de noordelijke zijbeuk overgebleven en de zware vierhoekige pijlers die de klokkentorens ondersteunden. De lange spits van de zuidelijke toren maakte het gebouw beroemd totdat het op 14 maart 1619 door brand werd verwoest. Het gebouw is gemodelleerd naar de abdijkerk van Saint-Mihiel en heeft een dubbele dwarsbeuk die een onbelemmerde toegang geeft tot het koor. Het koor werd in de 12e eeuw gebouwd in een gotische stijl met onmiskenbare Champagne-invloeden. Hertog Robert de Grote liet het schip in 1383 herbouwen en in de eeuwen daarna werden er verschillende zijkapellen aan toegevoegd. De portaaltoren aan de Rue Bar-la-Ville vervangt een eerdere aedicula die onder hertog Robert werd gebouwd. Samen met de westgevel introduceert dit architecturale geheel, ontworpen door de monnik-architect Nicolas Pierson, een klassiek ornamenteel vocabulaire: pilasters, balustrades en een koepel. Het hoge reliëf van de Hemelvaart van de Maagd, van de hand van beeldhouwer Louis Humbert, bekroont het voorportaal sinds 1751. Binnen onthullen een aantal werken van lokale kunstenaars (Ligier Richier, Jean Crocq, Louis Yard) de artistieke rijkdom van het hertogdom. Van de kloostergebouwen (kloostergang, tuinen, woonvertrekken van de monniken) rond de kerk is alleen een deel overgebleven dat in 1812 werd omgebouwd tot een burgerlijk gasthuis. Een plein vervangt het parochiekerkhof dat in het oosten aan de kerk grensde