LES HÔPITAUX

In september 1914 ontsnapte Bar-le-Duc ternauwernood aan de Duitse invasie en de gevechten die vernietigend hadden kunnen zijn. Na de Slag om de Marne stabiliseerde het front zich ongeveer vijftig kilometer verder naar het noorden, bij Verdun. Bar-le-Duc werd toen voor vier jaar een achtergebleven stad. Het was de verbinding tussen Frankrijk aan de achterkant en het nabije front. U staat bij de ingang van het voormalige ziekenhuis-ziekenhuis van Bar-le-Duc, tegenover het gebouw waarin nu het VVV-kantoor is gevestigd. Vanaf de herfst van 1914 was dit ziekenhuis niet groot genoeg om alle gewonde soldaten die van het front kwamen op te vangen. Het leger richtte daarom verschillende ziekenhuizen op in de stad, met name in het Lycée, in de École normale de filles (nu het Hôtel du Département), in het Pensionnat Jeanne d'Arc (rue Voltaire) en in de kazernes, waar geen troepen waren en die alleen al 3.500 bedden boden. Ze werden allemaal volledig gebruikt in 1916, tijdens de Slag om Verdun. Verschillende verenigingen, onder het embleem van het Rode Kruis, en vele Barisiennes verleenden hulp aan militairen. Schotse verpleegsters kwamen ook tussenbeide, zoals die op deze foto. Gewonde soldaten werden meestal naar Bar-le-Duc gebracht met de "Meusien", een smalspoorlijn, en bij aankomst op het station boden ze hun wonden aan de soldaten aan. Toen ze bij het station aankwamen, boden ze een vreselijk schouwspel van gewonden, stervenden en doden. De minder ernstige gewonden passeerden alleen de stadsziekenhuizen voordat ze naar de achterhoede werden gestuurd. De anderen bleven langer in Bar-le-Duc, maar voor velen was de uitkomst fataal. Een militaire begraafplaats moest speciaal worden aangelegd. Tegen het einde van de oorlog zou het bijna 3.000 graven bevatten.